Уг ном нь 2017 онд гарсан бөгөөд Их Монгол Улсын үеийн монгол эмэгтэйчүүдийн нийгмийн байр суурь хэрхэн хувьсан өөрчлөгдөж ирснийг бүр 1206 оноос эхлүүлэн Ираны Илхадын улс төгсгөл болсон 1335 он хүртэлх хугацаагаар авч үзжээ.
Уг ном нь перс хэл дээрх түүхэн эх сурвалжуудад тулгуурлаж байгаагаараа Монголын монгол судлаачдын анхаарлыг илүүтэй татах болов уу .
Таны сонирхлыг өдөөх үүднээс дараахийг хэлсү.
Их Монгол улс Өрнө зүгт хүрээгээ тэлсээр Исламын ертөнцтэй шөргөөцөлдөх үед монголчуудын нүүдэлчин-бөө нийгэм аажмаар хувьсан суурьшмал-муслим нийгэм болж хувирсан гэнэ.
Монголчуудын уламжлалт итгэл үнэмшил нь Тэнгэр, Газар, Гал, Усыг шүтэж, өвөг дээдэстээ мөргөдөг бөө мөргөл бөгөөд хүн, амьтны амиар тахил өргөдөг байсан аж.
Бөө мөргөл тогтсон номлолгүй, зохион байгуулалттай сүмгүй, эрэмбэлэгдсэн ламгүйгээрээ бусад шашнаас ялгаатай гэнэ.
Чингис хаан, Тэв Тэнгэр бөөгийн зөрчил дээрээс монголчууд улс төрийн ноёрхолд шашин ямар чухал үүрэгтэйг таньж мэдсэн гэнэ.
Монголчууд Исламын ертөнцөд том ул мөр үлдээсэн. Тэрч байтугай 19 дүгээр зууны муслим шашинтнуудын нэгэн номд Алангоо эхийг дараахь маягаар дүрсэлж үзүүлжээ.
Аян дайны эхний монголчууд аливаа шашинд хүлцэнгүй хандаж байж. Монголчуудад улс төрийн ноёрхолоо хадгалах нь гол зорилго байсан тул өөрт нь аюул үл учруулах аливаа шашныг хавчин гадуурхдаггүй байсан гэнэ.
Харин удаахь үеийн үр сад болсон монгол хаадууд өөрсдийн хаанчлалыг илүү легитим чанартай болгохын тул сүм хийдүүдийг дэмжигчид болсон байна.
Монгол хаадууд түүхийн урт хугацаанд их багаар бүгд л христ, бүддийн юмуу, муслим шашныг дэмжигчид болсон байх агаад Их Монгол Улс задрахдаа Христ, Ислам, Бүдда-Күнзийн ертөнц гэж хэлэгдэх эзэмшил нутагт хуваагджээ.
Дээрх номыг дараахь холбоосоор үзнэ үү
Сэтгэгдэл байхгүй байна